C A D E A U T J E

'Mam, wil je doktertje spelen?' vraagt Hannah.
'Nee,' zegt mama. 'Ik moet een jurk naaien.
Voor het feest van tante Jet.
'Pap, jij dan?'
'Nee,' zegt papa. 'Ik moet mijn toespraak oefenen.
Voor het feest van tante Jet.
Iedereen heeft het druk. Behalve Hannah.
Hannah verveelt zich ...
Ze maakt een knuffel voor zichzelf. Van papier.
En plotseling verdwijnt er van alles in huis.
Allemaal dingen die heel belangrijk zijn.
Voor het feest van tante Jet.

illustrator: Len Munnik
Leopold, 2011
bestellen bij de auteur voor 9,95 (incl. verz.kosten)

Recensie in NRC 16-12-2011

Simone van Driel
Een prop die alles opeet

Ai, die golf van teleurstelling als je ouders, terwijl jij echt heel graag wilt spelen, zeggen dat ze het te druk hebben. In Cadeautje van Anneke Scholtens en Len Munnik overkomt het Hannah. In haar verpleegstersuniformpje kijkt ze vol verwachting naar haar vader en moeder. Maar vader wijst op de toespraak die hij nog voor het feest van tante Jet moet oefenen, moeder op de jurk die ze voor dat feest moet maken. En dan: teleurstelling die nijd wordt – er moet nú iets kapot!
Hannah begint subtiel met haar protest. Ze trekt aan het mooie inpakpapier (‘Ook voor tante Jet natuurlijk’) dat op tafel ligt, ‘zodat het op de grond gleed. Net goed, dacht ze. Ze bukte om dat stomme papier dubbel te vouwen. En nog eens en nog eens. Eigen schuld, dikke bult.’ Maar als haar fantasie het overneemt en ze er een piepklein cadeautje in ziet, ‘misschien net iets té piep’, gaat ze op strooptocht en plakt met plakband alles aan elkaar wat ze kan vinden. De ceintuur van een badjas, een teenslipper, lippenstift, scheerkwast, de badeend en de feesthoed voor tante Jet.
In een heerlijke scène in het vlotte verhaal schrijft Scholtens hoe Hannah het besef dat het toch niet helemaal in orde is wat ze doet, vloeiend met haar fantasie mengt. ‘Wat heb je nou gedaan?’ fluisterde Hannah tegen Cadeautje. ‘Kleine vreetzak! Had je honger ofzo?’ En de mengeling van woede en schuldgevoel als ze hoort dat haar moeder voor háár een feestjurk aan het maken is: ‘Ik doe een broek aan!’
De druk-met-zichzelf-ouders en de emoties van Hannah zijn door Len Munnik in zijn karakteristieke cartoonstijl van scherpe lijnen en heldere kleuren in beeld gebracht; grote, belachelijk druk ogende ouders en een meisje prutsend met het plakband, geïrriteerd en met rode konen.

Copyright NRC Handelsblad BV


Interview door Ronald Hooijenga in het Dagblad van het Noorden bij het verschijnen van Cadeautje: klik hier

dagboekfragment

woensdag 18 januari 1995
Sinds de Kerstdagen heeft Hannah een geheel zelfgemaakte,
zeer originele knuffel genaamd 'Cadeautje'.
Hij is zijn loopbaan begonnen als drie dubbelgevouwen
vouwblaadjes met een plakbandje erom heen.
Op een onbewaakt moment heeft Hannah er van alles bij
gestopt (zoals de ceintuurs van onze ochtendjassen)
en er een hele rol plakband omheen gewonden. Inmiddels
zitten er ook bolletjes wol in en een poppenflesje
en nog véél meer plakband. Het is echt zaak om het
plakband voor Hannah te verstoppen. Gelukkig kan ze nog
niet zelf 'een beginnetje' maken, zodat we er nog
enigszins oog op kunnen houden.
Cadeautje ziet er niet uit, maar is Hannahs absolute
favoriet en grote lieveling.('Ach Cadeautje, lief
Cadeautje, Cadeautje is nog maar klein'). Hij moet overal
mee naar toe en ze slaapt er ook mee.
Het volgende stadium was dat Cadeautje in een slaapzakje
vervoerd moest worden. Al gauw werd dit een plastic
boodschappentasje ('de hangmat van Cadeautje') waarin
behalve Cadeautje zelf ook diverse dekentjes, slopen
en slaapzakjes mee moeten.
Op dit moment (18-1) heeft Cadeautje de status van het
kindje Jezus bereikt: hij slaapt in een 'stalletje', want
'daar worden alle babytjes toch geboren' voor Hannahs bed.
Dit 'stalletje' bestaat uit een wasrekje en een hele
verzameling dozen en krukjes, waar overheen een dekbed
en diverse handdoeken gedrapeerd zijn.
We moeten op onze tenen lopen, want 'Cadeautje slaapt'.
Het voordeel is dat Cadeautje met aanverwante doeken
(voorlopig) niet mee hoeft naar de crèche.