Wind met dropsmaak

Vanuit de klas hoort Mara al dat het keihard waait. De voordeur van de school staat te klapperen.
"Kom we lopen dicht langs de huizen," roept Gijs. Hij gaat voorop. Maar als hij de hoek omslaat, duwt de wind hem hard terug. Vlug maakt hij een zwaard van zijn armen en maait om zich heen.
"Hee, stomme wind, ik snij je doormidden," roept hij.
Maar de wind is niet bang. Hij blaast gewoon terug. Mara staat vlak achter hem.
"Ik eet de wind op," zegt ze. Met wijd open mond en haar ogen dicht, blijft ze midden op de stoep staan. "Mmm, dropsmaak, deze wind komt uit Luilekkerland.
"Dat wil Gijs ook wel eens proeven. Hij komt naast Mara staan en doet zijn mond half open.
"Suikerspinnen-wind," roept hij. "Vers van de kermis."
Mara loopt naar de stoeprand en proeft opnieuw.
"Hier is het lekker,"zegt ze. "Chocola. Chocola met nootjes." Gijs komt ook.
"Getverderrie. Zand!" Hij spuugt een paar keer op de grond.
"Kijk," zegt Mara. "Ik schrijf mijn naam op de wind.
"Ze tekent letters in de lucht. "Nu blaast de wind hem naar Luilekkerland."

Als ze thuiskomen, vertelt Mara dat de wind haar naam heeft meegenomen.
"Jammer," zegt papa. "Ik vond het zo'n mooie naam.
"Mara knikt. Het is wel raar zonder naam.
Als Gijs haar even later roept, zegt ze niks terug.
"Mara!" roept hij nog eens.
"Ik versta je niet," zegt Mara. "Je zegt zo'n gek woord."
Gijs steekt zijn tong uit.
's Avonds stopt papa haar in bed. Hij zucht.
"Wat zou ik graag 'Welterusten Mara' zeggen. Maar dat kan niet meer."
"Nee," zegt Mara. "Nooit meer."
Ze vindt het wel zielig voor papa. Hij heeft die naam zelf bedacht. Al voordat zij geboren was.
Opeens gaat ze rechtop in haar bed zitten. Ze legt een vinger tegen haar lippen en fluistert: "Er tikt iets tegen het raam."
Ze loopt erheen en schuift voorzichtig het gordijn opzij.
"Kijk nou eens," roept ze. "Wie hebben we daar?"
"Ik zie niks," zegt papa.
"Mijn naam is terug! Helemaal uit Luilekkerland."
Ze doet het raam een klein stukje open. De koude avondwind strijkt even langs haar armen.
"Daar is hij." Trots laat ze hem aan papa zien.
"Tjee, die is dik geworden," zegt papa. "Maar ik ben blij dat hij er weer is."
Tevreden kruipt Mara in bed. Samen met haar naam.
"Nu kun je me weer gewoon welterusten zeggen."
"Gelukkig wel," zegt papa. Hij geeft haar een kus. "Welterusten, Mara."